Toen Hansaplast de eerste pleister uitvond in 1922 werd wondverzorging een revolutie. Het werd toen pas mogelijk om kleine en alledaagse ongelukjes te verzorgen zonder de hulp van een arts. Dit kon door simpelweg naar het medicijnkastje te lopen en een pleister te plakken op de wond. Is het niet geweldig dat je moeder dit kan doen? Je man? Je vriend? Iemand die om je geeft?
Sindsdien heeft Hansaplast een lange weg afgelegd. Vandaag passen we wereldwijd onze expertise toe in de wondgenezing, pijnverlichting en voetverzorging. We zijn niet alleen het vertrouwde nr. 1 pleistermerk in West-Europa, maar zijn ook marktleider in 17 landen wereldwijd. We zijn geliefd door moeders, geprezen door atleten, en worden aanbevolen door deskundigen, apothekers en artsen.
Daarom willen we 90 jaar Hansaplast vieren met iets bijzonders. We hebben verhalen verzameld over verzorging door de jaren heen vanaf het moment dat het allemaal begon in 1922.
Hansaplast mijlpalen –
en de verhalen over zorg door de jaren heen
“Mijn grootmoeder Ali was een jonge studente toen ze naar een naaischool ging in het begin van de jaren twintig. Ze vertelt graag het verhaal van hoe ze altijd zat te giechelen en te praten met vriendinnen in plaats van zorgvuldig met de naalden en de stof om te gaan. Onnodig om te zeggen, de leraar was niet erg blij met de meiden. Vanwege de vele ongelukjes door onoplettendheid zijn er veel pleisters gebruikt dat jaar...”
“Ik herinner me de eerste zomer in ons huis in de bergen, prettig en stressvol tegelijkertijd. Peter was namelijk nog aan het klussen aan het huis, en ik was continu in de weer met het huishouden. Het leek wel alsof ik altijd een pleister om mijn vingers had. Maar ik was er erg gelukkig.”
“Ik was een deugniet en wilde altijd stoeien met mijn vader aan de kust. Die ene zomer hadden we een wedstrijd over wie het verste kon springen in het water. Ik raakt een rots onder water waardoor ik een snijwond kreeg op mijn enkel. We hebben die dag niet meer gezwommen, maar wel gezellig broodjes gegeten met mijn vader op het strandlaken.”
“Als klein meisje was ik helemaal gek op de driewieler van mijn broer. Ik bleef er maar op rondrijden. Op een dag heb ik mijn knie echt enorm bezeerd, mijn moeder kwam naar buiten rennen, blies er een kus op en bedekte het met een pleisterstrip. Ik was trots op de strip, want ik had een gaaf auto ongeluk gehad!”
“Mijn zus haar communie ... een grote gebeurtenis die me altijd bij zal blijven! Ik speelde op het plein voor de kerk, want ik verveelde me enorm tijdens de ceremonie en toen struikelde ik over een grote kei. Mijn knie raakte ernstig gewond en de broek die mijn moeder had geleend van de buurjongen scheurde. Daar was ze helemaal niet blij mee, maar gelukkig kreeg ik toch een pleister...Deze foto is genomen vlak voor het ongeluk..."
“Mijn eerste Volkswagen Kever! Ik heb hem gekocht met het geld van mijn eerste baan. Dat voorjaar was ik nauwelijks te vinden in het huis, ik was alleen maar in de garage aan het klussen aan de auto. Mijn vriendin steunde me door continu pleisters te brengen.”
“Paarden waren altijd een grote fascinatie voor mij, toen ik Romeo kreeg was ik helemaal in de wolken. Ik heb hem nu 20 jaar en hij heeft me nog nooit van zijn rug gegooid ... maar ik neem altijd wat pleisters mee als ik naar hem toe ga...ik zie altijd wel wat schrammetjes als ik in de stal ben.”
“Ik zal nooit vergeten toen ik voor de eerste keer mijn vakantieliefde bezocht in München...Ik droeg mijn mooiste nieuwe schoenen maar hij wilde me lopend de stad laten zien...mijn voeten zaten onmiddelijke onder de blaren. De SOS Blaarpleisters hebben me gered...een jaar later zijn Jan en ik getrouwd.”
Hansaplast assortiment wordt uitgebreid met gewrichtsbandages voor polsen, ellebogen, enkels en knieën.
“Ik bouwde een boomhut voor mijn 3-jaar oude zoon, veel gehamer en splinters. Mijn zoon kon niet wachten en speelde al overal en ook in de hut die nog niet af was. Hij gleed uit en verwonde zijn rug op de uitstekende planken rond de boomhut ... die avond waren we allebei bedekt met pleisters: Hij droeg ze op zijn rug en ik op mijn vingers.”